We overestimate words. It's a persistent illusion that communication happens through sentences, arguments, and vocabulary. In truth, most communication is nonverbal — born in glances, gestures, and the quiet choreography of bodies. Before someone speaks, their posture has already spoken.
We overschatten woorden. Het is een hardnekkige misvatting dat communicatie vooral iets verbaals is — een kwestie van zinnen, meningen en retoriek. In werkelijkheid ontstaat het grootste deel van onze communicatie in stilte: in blikken, houdingen, microbewegingen. Nog voor iemand iets zegt, heeft zijn lichaam het al gedaan.
We admire success, but we worship flawlessness. In many organizations, the unspoken ideal is not to be the best — but to be the least vulnerable. Mistakes are risky; not knowing something is weakness; showing doubt is rarely strategic. And so, a subtle form of paralysis emerges: no one truly moves, yet everyone pretends to.
Mental resilience is essential in any professional context, but it is truly tested in a socially immature environment. It is the art of remaining calm and maintaining integrity when gossip, envy, and dishonesty dominate the atmosphere.
Mentale weerbaarheid is essentieel in elke professionele context, maar komt pas echt op de proef in een sociaal onvolwassen omgeving. Het is de kunst om kalm en integer te blijven wanneer roddel, afgunst en oneerlijkheid de boventoon voeren.
Perfectionism is often praised: attention to detail, striving for excellence, always going the extra mile. But beneath that polished surface lies a destructive force. What starts as healthy ambition can morph into a ticking time bomb—one that will eventually explode.
Perfectionisme wordt vaak geprezen: oog voor detail, streven naar kwaliteit, altijd nét dat stapje extra. Maar achter die façade schuilt een destructieve kracht. Wat begint als gezonde ambitie, kan ontaarden in een tikkende tijdbom – die vroeg of laat ontploft.
In some work environments, statements and behaviors creep in that may seem harmless at first glance but actually cause deep damage to the culture. A striking example is the phrase: "Everyone spits on him/her." Although often said behind someone's back, its impact is far from invisible. It is a powerful signal of a workplace where respect, openness,...
In sommige werkomgevingen sluipen er uitspraken en gedragingen binnen die op het eerste gezicht onschuldig lijken, maar in werkelijkheid de cultuur diep beschadigen. Een schrijnend voorbeeld is de uitdrukking: "Iedereen spuugt op hem/haar." Hoewel het vaak achter iemands rug wordt gezegd, is de impact ervan allesbehalve onzichtbaar. Het is een...
